Emes besjtaeke
Vurge waek nag eine besjtaoke. Good laeze: BEsjtaoke, mit ‘t be van Belsj. Sjtaeke doon ich allein mit wäörd. Biej ‘t besjtaeke heure ouch wäörd. Ich zag: vandaag is ’t d’n aovendj, mörge d’n daag det ich dich besjtaeke maag. Allewiel zólle veer zègke: kedootjes gaeve. Blome kan ouch, en ein bloom, die kan me (krek wie ein medalie) emes opsjtaeke. Noe is ’t waord dudelik – haop ich.
Zakeluuj gaeve dökker kedootjes. Wen det sjtiekem gebäört, sjprik me van sjtaekgeldj. Kump dinkelik van ’t Duitse bestechen: umkoupe, paje. Daonaeve guf ‘t bestecken, mit K, en det is oos besjtaeke: versieren. Dao gebroeke veer soms sere veur, mae waem zaet det nag? Waordebook Echt: sere = (ver)sieren voor processie of familiefeest. De vaere sere de vogel: wie me oetzuut is belangriek.
Noe nao sjtaeke mit wäörd. Ich dach aan: puntjig sjrieve. Sjtik me mit wäörd (taenge) angere, in de kaffee, of veur de radio, dan waert det dök sjtechele geneump: sjteek gaeve mit wäörd. Kump van stechen, en det –elen zaet det dökker gesjtaoke waert, ju en hort. Nederlands zól dus stekeren mótte zien, mae me haet stechelen euvergenaome oet ’t Hoogduits.
Biej de gezet kós ich mich det neet leiste: stechelen te sjrieve. Dan vloge inkel luuj op of ze op ei sjtikkelverke (egel) wore gaon zitte. Ich dink umdet sjtechelen Limburgs liek, en det is ’t ergste det die menkes passere kan (höb ich toch gesjtaoke). Mós steggelen zien, meinde ze. Zoe zuut me ’t ummer noe, wiewaal miene v. Dale, oet 1992, biej steggelen gein beteikenis guf, mae nao stechelen verwies. Ahum.
Sjtikkelverkes sjtaeke ouch, krek wie de däör van de sjtaekbaeresjtroek. Sjtaekbaere of kroonsjele (en zoe wiejer) zelf sjtaeke neet. Die höbbe häörkes, get wie eine kroesjkop (kroeshaar), en dao kump de naam kruisbessen vanaaf, de Braobandjse kroezels.
In Helje haet me ’t euver sjteksbaere, en me meint waal ins det die zoe heite wiel de sjteksbaeresjtroek eine sjtek neudig haet, en naober de miemertesjtroek (wiemele) neet. Good gevónje, mae sjtek is hiej de verkórting van sjtaek. Sjtek haet waal ei sjitterend waord gebaard: sjtekkerig. Sjpers (asperges), paere, reube, kóllerabe en knolle (rapen) kónne sjtekkerig zien: ’t liek of dao gans klein sjtekskes in zitte: de vezels. Det waord sjtekkerig moog neet voert gaon, den ’t Nederlandjs haet dao nieks veur – of weit geer get?
Wellicht dat we de bloemen bij Toon volgend jaar een dagje eerder neerzetten. Traditie moet in ere gehouden worden, toch?
groet, Sandra
Zakeluuj gaeve dökker kedootjes. Wen det sjtiekem gebäört, sjprik me van sjtaekgeldj. Kump dinkelik van ’t Duitse bestechen: umkoupe, paje. Daonaeve guf ‘t bestecken, mit K, en det is oos besjtaeke: versieren. Dao gebroeke veer soms sere veur, mae waem zaet det nag? Waordebook Echt: sere = (ver)sieren voor processie of familiefeest. De vaere sere de vogel: wie me oetzuut is belangriek.
Noe nao sjtaeke mit wäörd. Ich dach aan: puntjig sjrieve. Sjtik me mit wäörd (taenge) angere, in de kaffee, of veur de radio, dan waert det dök sjtechele geneump: sjteek gaeve mit wäörd. Kump van stechen, en det –elen zaet det dökker gesjtaoke waert, ju en hort. Nederlands zól dus stekeren mótte zien, mae me haet stechelen euvergenaome oet ’t Hoogduits.
Biej de gezet kós ich mich det neet leiste: stechelen te sjrieve. Dan vloge inkel luuj op of ze op ei sjtikkelverke (egel) wore gaon zitte. Ich dink umdet sjtechelen Limburgs liek, en det is ’t ergste det die menkes passere kan (höb ich toch gesjtaoke). Mós steggelen zien, meinde ze. Zoe zuut me ’t ummer noe, wiewaal miene v. Dale, oet 1992, biej steggelen gein beteikenis guf, mae nao stechelen verwies. Ahum.
Sjtikkelverkes sjtaeke ouch, krek wie de däör van de sjtaekbaeresjtroek. Sjtaekbaere of kroonsjele (en zoe wiejer) zelf sjtaeke neet. Die höbbe häörkes, get wie eine kroesjkop (kroeshaar), en dao kump de naam kruisbessen vanaaf, de Braobandjse kroezels.
In Helje haet me ’t euver sjteksbaere, en me meint waal ins det die zoe heite wiel de sjteksbaeresjtroek eine sjtek neudig haet, en naober de miemertesjtroek (wiemele) neet. Good gevónje, mae sjtek is hiej de verkórting van sjtaek. Sjtek haet waal ei sjitterend waord gebaard: sjtekkerig. Sjpers (asperges), paere, reube, kóllerabe en knolle (rapen) kónne sjtekkerig zien: ’t liek of dao gans klein sjtekskes in zitte: de vezels. Det waord sjtekkerig moog neet voert gaon, den ’t Nederlandjs haet dao nieks veur – of weit geer get?
Wellicht dat we de bloemen bij Toon volgend jaar een dagje eerder neerzetten. Traditie moet in ere gehouden worden, toch?
groet, Sandra
Geen opmerkingen:
Een reactie posten